Η
ποίηση κάποτε επουλώνει
τέλεια τα τραύματα
που κουβαλάμε,
ή έστω
μας τα αποκρύπτει,
έτσι που τελικά
κι εμείς οι ίδιοι αμφιβάλουμε
αν τα 'χαμε ποτέ.
Άλλοτε
πάλι τα βγάζει
ολόγυμνα μπροστά μας
σ' όλη τους την ασχήμια,
και να μας κάνει να τα βλέπουμε
και ν' απορούμε
πώς τ' αποκτήσαμε,
ποιος μας τα προκάλεσε;
πότε;
Και
τα δυο τα μπορεί
το ίδιο καλά.
Περίεργα πράγματα, αλήθεια.
Δημήτρης Φωτεινόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου