Ανάλαφρα και διάφανα

Μ’ αρέσουν –το παραδέχομαι- τ’ ανάλαφρα και τα διάφανα.
Μ’ αρέσουν, ας πούμε, οι ομπρελίτσες στα κοκτέιλ
το εμπριμέ μαντήλι μιας γυναίκας που ξεφυλλίζει φιγουρίνια ξαπλωμένη στην  αιώρα
το νυχτικάκι σου·
δύο φέτες από λεμόνι σ’ ένα ποτήρι Perrier
τα μικρά κοχύλια μες στο βάζο
το μανό σου
 
ή ακόμα οι κουρτίνες που ανεμίζουν από μισάνοιχτα παράθυρα
το παγάκι ανάμεσα στα χείλη σου
οι λυχνίες ραδιοφώνου
τα φακελάκια του τσαγιού στο χλιαρό νερό
η μαρέγκα
οι μεταλλικοί συνδετήρες
οι σταγόνες απ’ το μπάνιο στον ώμο σου
οι σταγόνες της βροχής στο παρμπρίζ.

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

 

Η μελαγχολία της Κυριακής

 

Τα απογεύματα των Κυριακών βγαίνουμε απ’ το σπίτι και ψάχνουμε το πλησιέστερο ζαχαροπλαστείο για προφιτερόλ. ‘H περπατάμε άκρη άκρη σε προβλήτες κρατώντας το εισιτήριο που μόλις βγάλαμε αλλά δεν θα χρησιμοποιήσουμε. Άλλοτε πάλι παρατηρούμε τη νοικοκυρά στο απέναντι διαμέρισμα που σιδερώνει ώρα τώρα μια στοίβα ρούχα. Τις πιο πολλές φορές όμως πέφτουμε στο κρεβάτι ενώ κατά βάθος ξέρουμε πως δεν πρόκειται να κοιμηθούμε. Σηκωνόμαστε λοιπόν και αφού πιούμε έναν διπλό εσπρέσσο για να νιώσουμε δυνατοί, τηλεφωνούμε σε κάποια πρώην για να της πούμε ό,τι ανέκαθεν νιώθαμε γι' αυτήν.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Ξανασμιξίματα

 

Τον Σεπτέμβρη ξανασμίγουν οι παρέες στις καφετέριες και στις ταβέρνες
κι ακούς ιστορίες από τις διακοπές.
Για ενοικιαζόμενα δωμάτια, ένα βήμα απ’ τη θάλασσα
για εκδρομές με το καϊκι στην άλλη πλευρά του νησιού, την απάτητη
για μακαρονάδες με θαλασσινά
για ξαπλώστρες
για το δωμάτιο του ξενοδοχείου που ‘χε τόσο μαγευτική θέα
και για το πρωινό του (–και τι δεν είχε -να, δες!)
γι’ αμμουδιές
για πανηγύρια σε χωριά
για μπαράκια
για τιρκουάζ νερά
για γλάρους … για ηλιοβασιλέματα.
 
Και τις αφηγούνται με λεπτομέρειες όσοι τις έζησαν
ίσως με κάποια υπερβολή
–αναγκαία όμως –πώς θα τις ξαναζούσαν;
 
(Μιλούν και για έρωτες κάποιοι
σ’ έρημες ακρογιαλιές που λίγοι τις ξέρουν στο νησί).
 
Κι όσο τ’ ακούω εγώ όλα αυτά
δε φεύγει απ’ το μυαλό μου
το πόδι σου να δοκιμάζει
με τις  άκρες των δαχτύλων
το νερό στην παραλία.
 
Δεν πρόκειται όμως να το πω αυτό.
Δεν είναι να λες τέτοια παραέξω.  
 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Ενυδάτωση

Στο ισκιερό δωμάτιο
που θα βρεθείτε πια
κι οι δυο γυμνοί 
μετά το μπάνιο,
απλώστε ομοιόμορφα
επάνω στο κορμί της
λίγες σταγόνες ποίημα.

Να διαπερνούν τους πόρους της,
να τις νιώθει μέχρι μέσα της,
να ενυδατώνεται.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Τι κάνω τα καλοκαίρια

Τα καλοκαίρια αγοράζω κόμικς,
νερό -απαραιτήτως ανθρακούχο,
καπρίς για να τα βάλω αμέσως στο ψυγείο 
και βερίκοκα.
 
Γράφω ποιήματα στο κινητό
για κορίτσια που χώρισαν προσφάτως,
βλέπω films noir στο Youtube
προσέχοντας τους ανεμιστήρες στα γραφεία των ντετέκτιβ, 
τις σεβρολέτ και τα στενά ταγιέρ των γυναικών
κι αναπολώ τα μελομακάρονα.
 
Τα βράδια πιάνω κουβέντα με ποιητές
μήπως μου πουν τα μυστικά τους,
παρατηρώ τους σκύλους στις διαβάσεις
ή ρίχνω αδιάκριτες ματιές 
σε δωμάτια με ημίφως.
 
Κάποτε όμως 
δεν κάνω τίποτα απ΄όλα αυτά.
Στέκομαι για ώρες 
μπροστά σ΄ένα παράθυρο ανοιχτό
καπνίζοντας 
και φέρνω στον νου μου τις γυναίκες 
που αγάπησα. 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος