Laszlo Krasznahorkai, Η μελαγχολία της αντίστασης (Πόλις)

 

Σε μια κωμόπολη της Ουγγαρίας, στη μέση του πουθενά, γκρίζα, παγωμένη και ξεχασμένη απ' όλους, πλανάται η απροσδιόριστη απειλή μιας επικείμενης καταστροφής που δεν κατονομάζεται. Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Το κακό αιωρείται μαζί με την ομίχλη πάνω από την κοινότητα ή έρπει ύπουλα στην παγωμένη γη ή εισχωρεί κάτω από τις χαραμάδες των πέτρινων ετοιμόρροπων σπιτιών και καταλαμβάνει τα μυαλά. Ένα τσίρκο που περνά μέσα από τους έρημους δρόμους της πόλης επικίνδυνα αργά και αναγγέλλει την επίδειξη μιας γιγάντιας φάλαινας και ενός Πρίγκιπα με τρία μάτια, επιτείνει τον φόβο των ανθρώπων.
 
Αυτοί προσπαθούν να ξορκίσουν το επερχόμενο κακό με ό,τι μπορούν, από τη μουσική μέχρι την καταφυγή στην απολυταρχία. Μια τεράστια γυναίκα, αποφασισμένη να διαλύσει τη νωθρότητα και την παρακμή των δειλών μικροαστών, αδίστακτη και ζωώδης, λειτουργεί ως μετωνυμία του φασισμού ενώ ένας αλλοπαρμένος και παρεξηγημένος νέος που περιπλανιέται στους ερημωμένους και γεμάτους σκουπίδια δρόμους είναι η μόνη αγαθή και ευγενική ψυχή μέσα στην αγριότητα. Κυριαρχεί η μοχθηρία, η κακία, η ίντριγκα, το χάος και το παράλογο. Οι άνθρωποι γίνονται έρμαια του φόβου και των οιωνών. Ο κόσμος του Λάσλο Κρασναχορκάι είναι σκοτεινός, απειλητικός, δυστοπικός. Θυμίζει μυθιστορήματα του Ισμαήλ Κανταρέ («Το παλάτι των Ονείρων» και τον «Ρημαγμένο Απρίλη»), του Κούντερα, του Σαραμάνγκο και βέβαια του Κάφκα και την «Πανούκλα» του Καμύ.

Laszlo Krasznahorkai, 1954

Λάσλο Κρασναχορκάι, Ούγγρος συγγραφέας, που τώρα τελευταία αρχίζει να γίνεται ευρέως γνωστός στο ελληνικό κοινό. «Η μελαγχολία της αντίστασης» είναι έξοχο μυθιστόρημα. Κάποιες σελίδες του συγκλονιστικές!