Aldo Palazzeschi, Η αυτού ελαφρότης ο Περελά (Αστάρτη)

 

-Ο Χριστός του Διαβόλου!

- Μπρρρρρ…

-Έτσι κατάμαυρος ... 

 

 

 

Στις πύλες ενός βασιλείου, του οποίου οι κάτοικοι έχουν την τάση να σκοτώνουν τους βασιλείς τους, εμφανίζεται ξαφνικά από τον ουρανό ένα αλλόκοτο πλάσμα (;) καμωμένο από καπνό. Αμέσως προκαλεί την καχυποψία των φρουρών, οι οποίοι τον υποβάλουν σε μια σύντομη ανάκριση. Ο νεοφερμένος απαντά ότι είναι άνθρωπος ελαφρύς, που έφτασε ουρανοκατέβατος, αφού προηγουμένως είχε γεννηθεί από μία καμινάδα, από μία μαύρη μήτρα, στη βάση της οποίας τρεις γριές, η Πένε, η Ρέμε και η Λάτε, συζητούσαν ακατάπαυστα γι’ αυτόν, και κατά πάσα πιθανότητα, ήταν οι μητέρες του. Το περίεργο πλάσμα, ο Περελά (από τις αρχικές συλλαβές των τριών μητέρων του), προκαλεί την περιέργεια, τον θαυμασμό και τη λατρεία όλων στο βασίλειο. Ο βασιλιάς, οι αρχές και οι κάτοικοι θεωρούν εξαιρετική τύχη τον ερχομό αυτού του παράξενου «ανθρώπου» και με κάθε τρόπο προσπαθούν να του δείξουν την εύνοιά τους: γλύπτες και ζωγράφοι προσπαθούν να τον πείσουν να δεχθεί να τον απαθανατίσουν, ποιητές και κριτικοί του συστήνονται διαβάλλοντας οι μεν τους δε, τραπεζίτες του προτείνουν μπίζνες, φιλόσοφοι και στοχαστές τον κάνουν κοινωνό των θεωριών τους, κυρίες των τιμών του εξομολογούνται τους ερωτικούς τους καημούς, ο βασιλιάς και οι άλλοι αξιωματούχοι του δίνουν απεριόριστη εξουσία να συντάξει τη νέα νομοθεσία του κράτους. Παράλληλα τον ξεναγούν σε παλάτια, πεδιάδες ερωτευμένων, κοιμητήρια, άσυλα φρενοβλαβών, φυλακές. Γενικά, θεωρείται ως o νέος Προφήτης και λατρεύεται ως τέτοιος. 

Αυτά μέχρι τη στιγμή που ένας γηραιός βασιλικός υπηρέτης βρίσκεται απανθρακωμένος. Οι υποψίες, που γίνονται βεβαιότητες, στρέφονται στον Περελά, ο οποίος αίφνης χάνει κάθε εύνοια και, σαν να μην έφτανε αυτό, διαπομπεύεται και οδηγείται σε δίκη ως ηθικός και φυσικός αυτουργός της απανθράκωση. Μάλιστα τον κατηγορούν ότι απεργαζόταν, με τις μαγικές δυνάμεις που έχει και σε συνεργασία με τον Βεελζεβούλ (ή μήπως ήταν ο ίδιος ο Βεελζεβούλ;) να κατακάψει το βασίλειο μαζί με τους κατοίκους του. Όλοι όσοι πριν τον είχαν αποθεώσει, τώρα είναι εναντίον του, εκτός από την ξαδέλφη του βασιλιά, που στέκεται αμετακίνητα πιστή στο πλευρό του και τον υπερασπίζεται σθεναρά. Οι αρχικές σκέψεις για θανάτωση του Περελά λόγω της ιδιαιτερότητάς το, μετατρέπονται σε ισόβια κάθειρξη σε ειδικό κελί, στην κορυφή του όρους Γολγοδά. Από 'κει και πέρα, όλα παίρνουν τον (γνωστό) δρόμο τους ...  

 

  

Aldo Palazzeschi, 1885-1974

Το μυθιστόρημα Η αυτού ελαφρότης ο Περελά (Il codice di Perela) του Άλντο Παλατσέσκι, είναι προφανώς μια αλληγορία. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την ιστορία του Χριστού (ο αναγνώστης θα το κατάλαβε ήδη), με πολλά φαρσικά και γκοτέσκα στοιχεία, για να μιλήσει για διαχρονικά ζητήματα: την ανάγκη των ανθρώπων να πιστεύουν σε μεσσίες, σωτήρες και θεούς, την ελαφρότητα με την οποία αποδέχονται οποιονδήποτε εμφανίζεται ως τέτοιος καθώς και για την ευκολία με την οποία μεταστρέφονται, την εξουσία, τον έρωτα και τις περιπέτειές του, τη ματαιοδοξία και την απληστία, την ανοησία της κοινής γνώμης, την αφέλεια, των αξιωματούχων, κοσμικών και θρησκευτικών, τις μικρότητες και την υποκρισία, την τιμωρία, τη συκοφαντία, τον θάνατο και τη λύτρωση, την ελαφρότητα των πάντων, εν τέλει. Όλα αυτά δίνονται με μεγάλη δόση χιούμορ, με την απλοϊκότητα που χαρακτηρίζει το κύριο πρόσωπο, την αυτού ελαφρότητα, τον Περελά, αλλά και όλων των άλλων προσώπων. Δεν λείπει όμως και η μελαγχολία, η πίκρα, και, κάποτε, και η στοχαστική διάθεση. Πρόκειται για ένα παράδοξο βιβλίο, που προκάλεσε αμηχανία ακόμα και στους κύκλους των φουτουριστών και, βέβαια, στους κριτικούς λόγω των υφολογικών του καινοτομιών και της ιδιάζουσας αφηγηματικής κατασκευής του. Οπωσδήποτε είναι βιβλίο που γοητεύει εμάς, τους αναγνώστες με την απλότητα, την παιδικότητα σχεδόν, της γραφής του και την ενδιαφέρουσα υπόθεσή του, ιδίως όταν διαβάζοντάς το εντοπίζουμε τις εμφανείς ομοιότητες με την ιστορία του Ιησού, όπως μας έχει παραδοθεί από τις γραφές. Απολαυστικό.  

Ο ποιητής Άλντο Παλατσέσκι (Aldo Palazzeschi) γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1885 και πέθανε στη Ρώμη το 1974. Το πραγματικό του όνομα ήταν Aldo Giurlani, αλλά από το 1905 άρχισε να υπογράφει με το επώνυμο της γιαγιάς του από την πλευρά της μητέρας του. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας εμπόρων, σπούδασε λογιστική αλλά αφιερώθηκε στη συγγραφή. Συνδέθηκε με τους κύκλους των φουτουριστών, από τους οποίους αποσπάστηκε όταν αυτοί στήριξαν τον φασισμό και την πολεμική πολιτική της κυβέρνησής του, και γενικά, ακολούθησε πολλές από τις λογοτεχνικές πρωτοπορίες των αρχών του εικοστού αιώνα.