Τα χέρια σου

Μ' αρέσουν τα χέρια σου
όταν διπλώνουν τις πετσέτες τακτικά
για να τις φυλάξεις στο συρτάρι
όταν ισιώνουν τον γιακά του πουκαμίσου σου
καθώς το σιδερώνεις

όταν απλώνουν το ζεστό κερί
στο πόδι σου, όπως το έχεις
ν' ακουμπάει πάνω στ' άλλο,
καθισμένη στη μπανιέρα
ή όταν αγγίζουν τρυφερά 
τους τίτλους των βιβλίων μας
καθώς τους συλλαβίζεις

όταν τα χώνεις στα κρυφά 
μες στο βρακάκι σου
για μου πεις μετά από λίγο
«πρέπει να πάω ν’ αλλάξω»
ή όταν ανύποπτο με ρίχνουν
στο κρεβάτι
με νύχια κατακόκκινα
γυαλιστερά βαμμένα           
για να με κατασπαράξουν.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

 
 

Εστία ή Vesta (ή τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα μάθαμε IV)

Η Εστία αφιερώνει τα πρωινά της στο νοικοκυριό: ξεσκόνισμα, ηλεκτρική σκούπα, πλυντήρια, λαϊκή, μαγείρεμα· φτιάχνει τέλεια λαζάνια φούρνου και μαρμελάδες. Τις νύχτες όμως γίνεται η άλλη, η Vesta. Φοράει δερμάτινα, ρίχνει πάνω της την κάπα της κοκκινοσκουφίτσας και βγαίνει αναζητώντας σάρκα. Και δεν είναι διόλου δύσκολο να βρει. Μένει ακίνητη στα μπαρ και στις γωνίες και περιμένει. Κάποιος αρσενικός, καμαρωτός κι αθώος την πλησιάζει και τη φλερτάρει. Εκείνη δείχνει να ανταποκρίνεται. Οι κόρες των ματιών της διαστέλλονται και τα χείλη της μισανοίγουν. Εκείνος καταλαβαίνει και αφήνεται. Τον πάει στο διαμέρισμά της, τον ρίχνει στο κρεβάτι, τον αγκαλιάζει σφιχτά και του επιτρέπει να την περιποιηθεί με το όργανό του. Ξαφνικά του πιάνει το κεφάλι με τα δυο της χέρια δυνατά, το ξεκολλάει και το κατραβροχθίζει. Ο αρσενικός είναι τόσο απασχολημένος με το ζευγάρωμα που ούτε καν το προσέχει· συνεχίζει τη δουλειά του. Ο κομμένος του λαιμός εξακολουθεί να σαλεύει όμως εκείνη έχει ήδη φτάσει στον κορμό του. Λίγο πάνω από την κοιλιά του σταματάει για να τον αφήσει μ' έναν τελευταίο σπασμό να τελειώσει μέσα της. Μετά συνεχίζει. Τώρα μόνο το ένα του πόδι εξέχει απ’ το στόμα της. Σε λίγο τον έχει κάνει όλον μια χαψιά. Η Εστία αναμφίβολα ξέρει να χειρίζεται τους εραστές της.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Φιλοκτήτης (ή τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα μάθαμε ΙΙΙ)

 

Τον Φιλοκτήτη τον παράτησαν οι σύντροφοί του σ’ ένα ξερονήσι σε άθλια κατάσταση να τα βγάλει πέρα μόνος του. Όταν έφτασαν όμως στην Τροία κατάλαβαν πως τον είχαν ανάγκη. Βασικά όχι τον ίδιο, το τόξο του είχαν ανάγκη. Γι’ αυτό και τον ξαναπλησίασαν. Με τα πολλά τον κατάφεραν να τους το δώσει. Ένα πρωί βγήκε από τη σπηλιά του κρατώντας μία θήκη βιολιού. «Εδώ μέσα είναι το τόξο», τους είπε. «Όμως τη θήκη θα την ανοίξετε μόνο όταν φτάσετε στην Τροία. Είναι παγιδευμένη με μηχανισμό αυτοανάφλεξης που τον έχω ρυθμίσει να απενεργοποιηθεί σε τρεις μέρες. Ο χρόνος σας φτάνει και σας περισσεύει. Αν κάνετε πως την  ανοίγετε νωρίτερα... μπουμ!.... αντίο τόξο... Όχι μαγκιές λοιπόν... προπαντός όχι μαγκιές». Όταν στις ακτές της Τροίας ο Οδυσσέας και η παρέα του  άνοιξαν τη θήκη βρήκαν τυλιγμένο σε βελούδο ένα πλαστικό τοξάκι για παιδιά, σαν αυτά που πουλάνε στα πανηγύρια και καμιά δεκαριά βέλη που κάνουν «πφλοπ» άμα σε βρουν κατακούτελα. Την ίδια στιγμή ο Φιλοκτήτης τους κάλεσε σε βιντεοκλήση: «Οδυσσέα, λαμόγιο, νόμιζες ότι μου την έφερες… και συ και το σκυλολόι σου.. Μάθετε λοιπόν ότι το πραγματικό τόξο δημοπρατείται τώρα που μιλάμε στους Sothebys με τιμή εκκίνησης 8000 δολάρια... Καλά ξεμπερδέματα με τους Τρώες..». Η κλήση τελείωσε με το τρελό γέλιο του Φιλοκτήτη και με το μεσαίο του δάχτυλό υψωμένο.

 Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Μήδεια (ή τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα μάθαμε ΙΙ)

Η αλήθεια είναι ότι η Μήδεια δεν τα σκότωσε τα παιδιά της. Έβγαλε από ένα εισιτήριο στο καθένα και τα έστειλε πακέτο στον πατέρα τους, ο οποίος την απατούσε με την κόρη ενός γκάνγκστερ και σκόπευε να την παντρευτεί. Επίσης, του έκλεψε όλες τις δεξιές κάλτσες, του χάραξε όλους τους δίσκους βινυλίου που είχε και σκόρπισε ζιζάνια στον λαχανόκηπό του με αποτέλεσμα να τον οδηγήσει σε χρεοκοπία εξαιτίας των εξόδων στους γεωπόνους. Κατόπιν γράφτηκε σε γυμναστήριο, διόρθωσε με δέκα πλαστικές τις βλεφαρίδες και τα χείλη της και για ένα διάστημα τα ΄χε με τον πλαστικό χειρούργο, τον δάσκαλο του τένις και τον εφημέριο της Αγίας Λουκρητίας ταυτοχρόνως. Παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κομμωτικής εξ' αποστάσεως και κατάφερε σύντομα ν΄ ανοίξει δικό της κομμωτήριο. Σήμερα αρθρογραφεί σε γυναικεία περιοδικά δίνοντας συμβουλές για αρμονική σχέση με τον εαυτό μας και με τα φυτά μας, διευθύνει αλυσίδα  νυχάδικων  και γράφει βιβλία για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ελληνικών βοτάνων.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος
 

Τις κρύες μέρες

 

Τις κρύες μέρες του χειμώνα
αφήνω κατά μέρος ό,τι γράφω
βάζω τη θέρμανση στο φουλ 
και περιμένω να 'ρθεις
από τη δουλειά λίγο νωρίτερα
με κατακόκκινα τα μάγουλα
και με τη μυρωδιά του κρύου
πάνω σου

ν΄ αρχίσεις να κυκλοφορείς

στο διαμέρισμα
μόνο μ΄ένα μακρύ πουλόβερ
και καλτσάκια,
να κοιτάζεις ώρα απ' το παράθυρο
την κίνηση στο  Central Park
και να μ΄ ακούς
να παίζω το Love for Sale
και το I want to stey here
στο πιάνο.

 Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Ηρακλής (ή τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα μάθαμε Ι)

Στον δρόμο για τον ένατο άθλο του ο Ηρακλής συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να πάψει να είναι θύμα. Σταμάτησε το πρώτο ταξί που βρήκε μπροστά του, έφτασε στην Αθήνα και την ίδια μέρα -ή μάλλον νύχτα- πέταξε για το Μιλάνο. Εκεί δούλεψε για μερικούς μήνες ως σερβιτόρος σε ακριβά καφέ και συμπλήρωνε το χαρτζιλίκι του ως συνοδός και, κυρίως, ως επιβήτορας κυριών. Μία από αυτές τον ερωτεύτηκε και η σχέση τους κατάληξε σε γάμο. Ήταν μια κόμισσα, αρκετά μεγαλύτερή του, η οποία τον μύησε στα παιχνίδια ρόλων, στο σεξ με φαγητά και στην παρενδυσία. Σε κάποιο κοκτέιλ πάρτι τον ανακάλυψε ένας κυνηγός ταλέντων και του πρότεινε να παίξει στο Χόλιγουντ. Πρωταγωνιστούσε κυρίως σε ταινίες πορνό αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστός με το ROCKY ΙV όπου υποδύθηκε τον Ρώσο πυγμάχο που αντιμετώπισε ο Ρόκι Μπαλμπόα. Σήμερα ζει στο L.A και είναι παραγωγός ταινιών για όλη την οικογένεια.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Τα βράδια των Κυριακών

τα βράδια των Κυριακών
έχουμε περισσότερο ανάγκη 
για χάδια κι αγκαλιές,
για μια μεγάλη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου,
για ένα αστυνομικό του Ρέυμοντ Τσάντλερ
και για το Sherry darling
του Bruce Springsteen.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

 

Μέσα στη νύχτα, αργά

Μου στέλνεις μία σέλφι σου
στο messenger
αργά, πολύ αργά 
μέσα στη νύχτα:

καλυμμένη με αφρόλουτρο
το κεφάλι ακουμπά 
στο χείλος της μπανιέρας
τα μαλλιά βρεγμένα
να γυαλίζουν
τραβηγμένα ψηλά.
τα μαλλιά βρεγμένα
να γυαλίζουν
τραβηγμένα ψηλά.
τα μαλλιά βρεγμένα
να γυαλίζουν
τραβηγμένα ψηλά.
τα μαλλιά βρεγμένα
να γυαλίζουν
τραβηγμένα ψηλά.

Είμαι κομμάτια,
μου γράφεις από κάτω,
σε περιμένω να 'ρθεις
να με πάρεις αγκαλιά
να μου διαβάσεις παραμύθια
ώσπου να ξημερώσει. 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος, Ποιήματα που γράφτηκαν

για να διαβάζονται το απόγευμα με τον καφέ, 2021