Αν έρθει μια νύχτα ξαφνικά

 

 

Αν έρθει μια νύχτα ξαφνικά
και σου ζητήσει ένα μέρος για να μείνει
να είσαι φιλικός απέναντί της,
να της βάλεις ένα ποτό να χαλαρώσει
και να δείξεις πως την εμπιστεύεσαι,
 
όταν θα νιώσει άνετα 
θα σου ζητήσει κάτι να τσιμπήσει
θα βγάλει τις γόβες της
και θ’ απλώσει τα πόδια της στον καναπέ
 
ίσως θελήσει να σου ανοιχτεί,
να σου μιλήσει για τους εραστές της
για τα παιδικά της χρόνια
για τη γάτα της,
σε κάθε περίπτωση δείξε της
το ενδιαφέρον που χρειάζεται
και την κατάλληλη στιγμή
ψιθύρισέ της κάτι νόστιμο στ’ αυτί
 
κι αν το επόμενο πρωί
που θα ξυπνήσεις,
δεις ότι λείπει από δίπλα σου,
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο
πως απατήθηκαν οι αισθήσεις σου
 
αλήθεια ήταν όλα και το ξέρεις.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

 

 

 

 

 

Χούλιο Κορτάσαρ, Ζωολόγιο (opera)

 

Δύο μεσόκοπα αδέρφια, ένας άνδρας και μια γυναίκα, κατοικούν σε ένα παλαιό τεράστιο αρχοντικό του οποίου οι χώροι όμως απειλούνται συνεχώς και σταδιακά καταλαμβάνονται από περίεργα όντα που δεν κατονομάζονται. Ένας ένοικος που φιλοξενείται στο σπίτι στενής του φίλης για να το προσέχει κατά την απουσία της βγάζει από το στόμα του χνουδωτά χαριτωμένα κουνελάκια που είναι ικανά μόλις φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο αριθμό να προκαλέσουν την απόλυτη απορρύθμιση και το χάος. Τα μέλη μιας αποστολής υποφέρουν από κεφαλαλγίες που μεταδίδονται από ένα παράξενο είδος ζώων, τις μανκούσπιες, των οποίων τη φροντίδα έχουν αναλάβει. Μια νεαρή κοπέλα, η Ντέλια, που με μαγικό τρόπο μπορεί να χειρίζεται ζωύφια και ποντικούς, δεν μεταμορφώνει βέβαια τους μνηστήρες της σε ζώα αλλά τους βλέπει να πεθαίνουν -ή μήπως είναι αυτή που τους σκοτώνει;- ενώ μέσα σε ένα λεωφορείο που τερματίζει στο νεκροταφείο της πόλης ένα ζευγάρι είναι το μόνο που δεν κρατάει λουλούδια και αντιμετωπίζει την εχθρότητα στα βλέμματα όλων των άλλων επιβατών.
 
Στα διηγήματα του "Ζωολόγιο" αισθανόμαστε να κυκλοφορεί συνεχώς μια απειλή, αδιόρατη και υπόγεια, ικανή να οδηγήσει στον πανικό, στο κακό και στο χάος, σαν να κρέμονται όλα σε μια κλωστή... Αυτή η απορρύθμιση, που μπορεί να προκύψει από οτιδήποτε, αφορά οικίες, ψυχικές διαθέσεις, οικογένειες, μικρό-τοπους ή και την ίδια τη χώρα.
Εξαίρετα διηγήματα με τα οποία ο Χούλιο Κορτάσαρ καθιερώθηκε στη λογοτεχνία της πατρίδας του και απέσπασε τον θαυμασμό του Μπόρχες, του μεγάλου συμπατριώτη του.
 
Το διήγημα «Μακρινή» στο οποίο η ηρωίδα διχάζεται και πολλαπλασιάζεται για να συνομιλήσει με τον άλλο της εαυτό -ή μήπως με τους πολλαπλούς εαυτούς της; -μέσα από κωδικογραφήματα, αναγράμματα, παλίνδρομα και λογοπαίγνια, φορείς όλα ενός «άλλου»/διαφορετικού νοήματος, είναι πραγματικά έξοχο και προαναγγέλλει το «Κουτσό».