Για τον Γιώργο Σεφέρη και τη Μαρώ Ζάννου

 

Ας ξεχάσουμε για λίγο το Νόμπελ ποίησης. Ας ξεχάσουμε για λίγο το «Υστερόγραφο», τη «Μποτίλια στο πέλαγος», την «Άρνηση» και την πρόβλεψή του ότι θα χαθούμε γιατί αδικήσαμε κι ότι η Ελλάδα τον πλήγωνε όπου κι αν ταξίδευε και ότι ήταν ο ίδιος μια αντίφαση κι αυτήν ακόμα τη δήλωσή του κατά της δικτατορίας και τη μετάφραση της «Έρημης χώρας» και τις επιρροές από τον Έλιοτ και τον «Βασιλιά της Ασίνης» και τους εννέα τόμους των ημερολογίων του και τα δοκίμιά του για την ποίηση, για την ελληνικότητα, για τον Μακρυγιάννη, για τον Θεόφιλο, για τον Καβάφη, για τον Κάλβο. Ας ξεχάσουμε για λίγο τον Στράτη Θαλασσινό και τις «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» κι ας τον φανταστούμε για μια στιγμή καθισμένο στο γραφείο του ένα πρωινό Σεπτέμβρη μπροστά σε μια φωτογραφία της, αυτήν που τη δείχνει ξαπλωμένη χωρίς μαγιό, μόνο μ΄ένα καπέλο κάτω απ' τον ήλιο σε κάποια απόμερη παραλία, να γράφει στη Μαρώ Ζάννου: «Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία. Σκέπτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή απάνω μου και όλα χάνουνται....»

(στη φωτογραφία, η Μαρώ Ζάννου όπως τη φωτογράφησε ο Γιώργος Σεφέρης σε κάποια εκδρομή τους στο Σούνιο)

 

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Απόψε μας αρέσουν XX (8 Μάρτη)

 

Απόψε μας αρέσει η πράσινη ανοιχτή Ford Thundebird με το λευκό τιμόνι στους ατέλειωτους αυτοκινητόδρομους κάτω από τον σκληρό ήλιο και τη σκόνη, το διαπεραστικό, γεμάτο ένταση βλέμμα της Susan Sarandon καθώς οδηγεί τη νύχτα ανάμεσα στους πελώριους βράχους, οι γωνίες του προσώπου της και το ιδρωμένο μαντήλι γύρω απ' τον λαιμό της. Μας αρέσει η Geena Davis όταν απλώνει στα χείλη της με το χέρι το κραγιόν κοιτάζοντας ταυτόχρονα απ' τον καθρέφτη του αυτοκινήτου ένα ακόμα κάθαρμα ή όταν σηκώνει τον γιακά του πουκαμίσου της για να φανεί η δαγκωματιά της προηγούμενης νύχτας, η παράσταση που δίνει καθώς κάνει τη ληστεία στο μίνι μάρκετ, η ωρίμανσή της από ελαφρόμυαλη χαζούλα σε ηγετική φυσιογνωμία και το βυτιοφόρο του κρετίνου που ανατινάζεται. Μας αρέσει και το τρέξιμο του Harvey Keitel στην τελευταία σκηνή, η μπαλάντα της Lucy Jordan από την υπερθεά Marianne Faithful και βέβαια τα χέρια που θα μείνουν σφιχτά ενωμένα για πάντα και θα μας στοιχειώνουν εις τον αιώνα των αιώνων.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος