Μου αρέσουν τα μαύρα μακριά παλτά
που φτάνουν λίγο κάτω από το γόνατο,
φοριούνται πάνω από ζιβάγκο
κι έχουν τσέπες
να χωρούν ένα πλακέ μπουκάλι με κονιάκ
και σοκολάτες.
Μέσα σ' ένα τέτοιο τυλιγμένος,
παραμονή πρωτοχρονιάς,
με σηκωμένο τον γιακά,
πολύχρωμο κασκόλ και σκούφο,
έχοντας κάπου παραχώσει
έναν τόμο με ποιήματα του Billy Collins
και με σακίδιο στον ώμο
γεμάτο σημειώσεις, ψευδαισθήσεις,
ντεπόν
και χτυπημένα εισιτήρια
τριγυρίζω,
αργά προς το βραδάκι πια,
σε δρόμους και παρόδους
για να βρω αυτό το αργοπορημένο καφενείο
όπου θα παραγγείλω τσάι του βουνού με μέλι
και θα γράψω
το τελευταίο ποίημα της χρονιάς.
Δημήτρης Φωτεινόπουλος
