Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020

Wien, 1791



Τραβήξαμε το φέρετρο από την άμαξα
κρατώντας το,
οι δύο από τα πλάγια
κι ο τρίτος απ’ την κορυφή
και το γύραμε πάνω απ’ τον λάκκο.
 
Το πτώμα,
μέσα σε χοντρό κιτρινωπό τσουβάλι,
έπεσε με γδούπο
πάνω στ’ άλλα
που ήδη βρίσκονταν εκεί
σε ανάλογη κατάσταση.
Μόλις ο εφημέριος είπε
όπως όπως και την τελευταία ευχή,
κάναμε από τρεις βιαστικούς σταυρούς ο καθένας
και ρίξαμε από πάνω
μερικές φτυριές ξηρού ασβέστη.
 
Στο καμαράκι που γυρίσαμε,
βρεγμένοι ως το κόκκαλο,
έψαξα τα έγγραφα

και είδα ότι ήταν κάποιου
Wolfgang Amadeus Mozart.




Δημήτρης Φωτεινόπουλος







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Hiromi Kawakami, Ο Σένσει και ο χαρτοφύλακας (Άγρα)

Ελπίζω να μου ζητήσετε να ξαναβγούμε.   Εκείνη, η Τσούκικο πλησιάζει τα σαράντα, εργάζεται σε γραφείο και ζει μόνη της. Ένα βράδυ στο μπαρ...