Παραμονή πρωτοχρονιάς

 

Μου αρέσουν τα μαύρα μακριά παλτά
που φτάνουν λίγο κάτω από το γόνατο,
φοριούνται πάνω από ζιβάγκο
κι έχουν τσέπες
να χωρούν ένα πλακέ μπουκάλι με κονιάκ
και σοκολάτες.
 
Μέσα σ' ένα τέτοιο τυλιγμένος,
παραμονή πρωτοχρονιάς,
με σηκωμένο τον γιακά,
πολύχρωμο κασκόλ και σκούφο,
έχοντας κάπου παραχώσει
έναν τόμο με ποιήματα του Billy Collins
και με σακίδιο στον ώμο
γεμάτο  σημειώσεις, ψευδαισθήσεις,
ντεπόν
και χτυπημένα εισιτήρια
τριγυρίζω,
αργά προς το βραδάκι πια,
σε δρόμους και παρόδους
για να βρω αυτό το αργοπορημένο καφενείο
όπου θα παραγγείλω τσάι του βουνού με μέλι
και θα γράψω
το τελευταίο ποίημα της χρονιάς.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Παραμονή Χριστουγέννων 19..

Μια νύχτα σαν αυτή,
παραμονή των Χριστουγέννων,
στο εκκλησάκι του προφήτη Ελισσαίου
ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης μου ζήτησε
να ψάλλω το απολυτίκιο της ημέρας
και να παραμείνω στο ψαλτήρι βοηθός
σ' ολόκληρη την αγρυπνία.

Μετά το «δι’ ευχών»,
χωμένοι στα παλτά μας
και οι δύο,
καθίσαμε σε παρακείμενο καφενείο
όπου με κέρασε 
καυτή τυρόπιτα ταψιού 
και τσάι με μέλι
ενώ το χιόνι έξω έπεφτε
πυκνό και αδιάκοπα.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

 

Volkswagen van hippi

Αφού τα πράγματα ήλθαν έτσι
λέω να πάρουμε εκείνο το παλιό βανάκι
να βάλουμε μέσα λίγες  κουρελούδες,
δύο sleeping bags
τα βιβλία που μας αρέσουν και την καφετιέρα μας
και να πηγαίνουμε σε μέρη με θάλασσα,

 να καθόμαστε στην παραλία με τις ώρες

να διαβάζουμε
ή δίπλα στη φωτιά τυλιγμένοι σε ζεστά μπουφάν
να βλέπουμε τα φώτα απέναντι
και ν’ ακούμε μουσική από κάποια playlist.
 
Κι αν αντιληφθούμε κάτι ύποπτο
γρήγορα να μπαίνουμε μέσα ξανά
να σηκώνουμε τα κουρτινάκια λίγο
για να δούμε έξω τι θα γίνει
να κοιτιόμαστε στα μάτια
και να λυνόμαστε αγκαλιά στα γέλια.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

 

  

Στο φαρμακείο

Συνάντησα στο φαρμακείο
τον Γιάννη Βογιατζή.
Κρατούσε την «Αθλητική»
και μόλις είχε αγοράσει χάπια για την πίεση.
Βγαίνοντας τον άκουσα
να σιγοτραγουδάει
τον ύμνο του Παναθηναϊκού.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Το προσδοκώμενο

 

Ωραία δεν θα ήταν
να ‘χαμε δώσει στα κρυφά 

ραντεβού στο παρκάκι

για να χαϊδευτούμε και να φιληθούμε,
να φωτιζόταν ξαφνικά ένα παράθυρο,
ν’ ακουγόταν από κάπου μακριά
το Blue in Green του Miles Davis
και να μας ακολουθούσε ως την πόρτα του σπιτιού μας
ένας σκύλος με καφετιά μεγάλα μάτια
ζητώντας λίγη ζεστασιά και την παρέα μας
ένα βράδυ σαν αυτό;

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Κάνετε λάθος

 

Συνάντησα στην είσοδο της «Διάπλασης των Παίδων»
έναν κύριο με παλτό και καρό κασκόλ
που θα ορκιζόταν κάποιος
ότι ήταν ο Γρηγόριος Ξενόπουλος
να αναζητά εναγωνίως ταξί.
 
Ήθελα να συστηθούμε
και γι’ αυτό του είπα
ότι διαβάζω ανελλιπώς τα κείμενά του
όμως εκείνος,
επειδή ήταν βιαστικός,
μου είπε ότι δεν λέγεται Ξενόπουλος
αλλά Φωκίων Θαλερός.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Απ΄ όλα τα βιβλία με ποιήματα περισσότερο μου αρέσουν εκείνα που είναι σε δίγλωσση έκδοση. Κάποια τέτοια τυχαίνει να έχω στη βιβλιοθήκη μου και, όποτε τα ανοίγω, κοιτάζω και το πρωτότυπο: Χέλντερλινγκ, Τσέλαν και Ρίλκε στα γερμανικά, Λόρκα και Νερούδα στα ισπανικά, τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ, το «Μια εποχή στην κόλαση» του Ρεμπώ, μερικά της Έμιλυ Ντίκινσον, μια ανθολογία κινέζικης ποίησης με ιδεογράμματα, τις «Εποχές» του Ματσούο Μπάσο στα ιαπωνικά….

 

Από την άλλη αναρωτιέμαι πώς να ακούγεται άραγε το «είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο να παίζει..» στα ρώσικα ή το «νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες» στα ολλανδικά ή το «ήτανε κείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο βαρδάρης» στα σουηδικά ή το «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη» στα τούρκικα ή το άλλο του Εμπειρίκου
«Τα ρούχα πέτα, γδύσου.
Όπου κι αν είσαι
είναι η ρομφαία μου μαζί σου» στα εβραϊκά;

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

 

Απ΄ όλ

 

Μάρτιαι Ειδοί

 

Μου τηλεφώνησε ο Μπομπ Κέννεντυ
αμέσως μόλις ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του
για το χρίσμα των Δημοκρατικών
να με ρωτήσει αν έπραξε σωστά.
 
Ένιωσα κάπως άβολα 
και αντί άλλης απάντησης
του διάβασα Καβάφη:
                      «… when you reach your peak, Caesar at last;
                       when you assume the form of a famous man,
                      then above all beware when you go out in the street»

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

                       

Κατέβην χθες ες Πειραιάν

 

Παραφύλαξα πίσω από μια ελιά
τον Σωκράτη και τον είδα να μπαίνει 

στο σπίτι του Πολέμαρχου
και μετά απ’ αυτόν 

ο ένας μετά τον άλλον

ο  Κέφαλος, ο Ευθύδημος,
ο Κλειτοφών, ο Νικήρατος 

και άλλοι πολλοί.
 
Σκέφτηκα πως κάτι θαυμαστό 

επρόκειτο να ακουστεί
εκείνο το απόγευμα
και ζήτησα από τον θυρωρό 

να μου επιτρέψει να μπω μαζί τους
αλλά στάθηκε αδύνατον.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

 

Στις Τζιτζιφιές

 

Ένα βράδυ σε παραλιακό κέντρο στις Τζιτζιφιές
μου ‘ρθε να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
αλλά το ίδιο ήθελε και ο Τσαρούχης.
 
Του παραχώρησα τη σειρά μου
και του χτύπησα παλαμάκια
στις «Βεργούλες».

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

 

Απροθυμία

Συνάντησα σε σπίτι
γνωστής αθηναϊκής οικογένειας
τον Αχιλλέα Παράσχο
και του ζήτησα να μου αποκαλύψει
το μυστικό της επιτυχίας του
στις γυναίκες
αλλά τον είδα απρόθυμο
και δεν επέμεινα.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Στον Άγιο Μάρκο

 

Έβγαινα από την εκκλησία του Αγίου Μάρκου
μόλις είχε τελειώσει η λειτουργία
όταν είδα να ‘ρχεται από απέναντι,
γερασμένη εμφανώς 

όμως όμορφη ακόμα,
η Αγγελική Νίκλη.
 
Της πρότεινα να περπατήσουμε για λίγο στην πλατεία
και μόλις φτάσαμε στο πόρτο
γύρισε στη μεριά μου
και μου είπε συγκινημένη:
                                           «είχε δίκιο ο Διονυσάκης
                                             αλλά ποιο δάχτυλο θα κόψεις
                                             και δεν θα πονέσεις;»

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Στο Michael's club

Σε κάποιο ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη
πήγα στο club που εμφανιζόταν ο Γούντυ Άλλεν
με το κλαρινέτο του.
 
Μόλις με είδε να μπαίνω
με προσκάλεσε να τον συνοδεύσω στο πιάνο
και για ώρες παίζαμε ασταμάτητα
Miles Davis, Dexter Gordon,

Billy Evans

και αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις.

 

Ήμουν μάλιστα τόσο καλός

που με έκλεισε

και για τις επόμενες 

τρεις Δευτέρες.

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Στα Σούσα

Έκανα τον πρωινό μου περίπατο
στους κήπους του Αρταξέρξη
όταν πρόσεξα λίγο πιο πέρα τον Θεμιστοκλή
να κάνει το ίδιο.
 
Μιλούσαμε ώρα πολλή μαζί
για τα παλιά περπατώντας
ώσπου γυρίζει και μου λέει

σε μια στιγμή σοβαρά:
                                     «πάταξον μεν άκουσον δε,
                                       να ξέρεις,
                                       δεν είπα ποτέ.
                                       Κάτι άλλο είπα».

 

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Ανάμεσα στους κίονες

Είχα πάει εκδρομή με παρέα στο Σούνιο
και πήρε το μάτι μου 
τον Γιώργο Σεφέρη και τη Μαρώ Ζάννου
να παίζουν κρυφτό 
ανάμεσα στους κίονες του ναού.
 
Είπα να τους χαιρετήσω 
αλλά μετά σκέφτηκα 
ότι δεν θα ήταν σωστό 
να τους χαλάσω το παιχνίδι.
 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Moulin Rouge

Ένα βράδυ στο Moulin Rouge
πέτυχα τον Τουλούζ Λοτρέκ
μισοζαλισμένο
μέσα στα φουστάνια
μιας χορεύτριας του καν καν.
 
Του πρότεινα, αν ήθελε,
να τον συνοδεύσω ως το ατελιέ του
όμως εκείνος
αντί άλλης απάντησης παρήγγειλε
ένα αψέντι ακόμα.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

 

 

Στον ψυχαναλυτή

Συνάντησα στην αίθουσα αναμονής του ψυχαναλυτή
τον Τζιν Γουάιλντερ
σκεφτικό και λυπημένο.
 
Έσκυψε και μου είπε εμπιστευτικά
ότι του είναι δύσκολο
να χωρίσει από την προβατίνα του
παρότι ξέρει καλά
ότι είναι μια σχέση
χωρίς μέλλον.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Μανχάταν

 

Στην πέμπτη λεωφόρο του Μανχάταν
πέρασα δίπλα από τον Φίλιπ Ροθ και δυο ραβίνους
που τον επιτιμούσαν
επειδή, λέει,
είχαν πολύ καιρό
να τον δουν στη Συναγωγή.
 
Εκείνος όμως τους διαβεβαίωνε
ότι κάθε βράδυ στον καναπέ
διαβάζει το Ταλμούδ
κι εκεί αποκοιμιέται.

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Στο παράθυρο

Περνούσα τυχαία
μπροστά από τον αριθμό 5
της οδού  Μεταμορφώσεως στον Άλιμο
και είδα όρθιο στο παράθυρο
τον Σικελιανό
να απαγγέλλει
ενώ ο βοριάς ανέμιζε
τα μαλλιά του,
τη χλαμύδα του
και τις λινές κουρτίνες.
 
Είχα φτάσει στο επόμενο στενό
και η φωνή του ακόμα ακουγόταν.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

 

Central Park

Είδα στο Central Park
τον Τζον Λένον και τη Γιόκο Όνο
ντυμένους στα λευκά
να κάθονται σε παγκάκι
και να ακούν μουσική
από ένα γουόκμαν.

 

Σε μια στιγμή σηκώθηκαν
και άρχισαν να χορεύουν
κάτι σαν βαλς
ανάμεσα σε σκιουράκια,
κόκκινα φύλλα
και ποιητές που κάνουν τζόκινγκ. 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Καπνοπωλείο

Συνάντησα μέσα σε καπνοπωλείο

σε στοά της Αθήνας 

τον Βασίλη Βασιλικό.

Έλεγε ότι θέλει να αλλάξει

τον καπνό της πίπας του

σε κάτι πιο ελαφρύ 

και αρωματικό.

 

Άκουσε ότι ζήτησα 

Borkum Rif Ruby

και πήρε τον ίδιο.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

  

Στην Ομόνοια

Πέτυχα τον Γιώργο Ιωάννου
με την παρέα του
σε ένα καφενείο στην Ομόνοια.
Ήταν με έναν οικοδόμo, έναν λαχειοπώλη
και έναν στρατιώτη
και έπιναν καφέδες.
Μετά παρήγγειλαν ούζα
και μετά ο στρατιώτης
έβαλε στο τζουκ μποξ
ένα ζεϊμπέκικο
και το χόρεψε.

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

Ασκαρδαμυκτί

Άνοιξα την τηλεόραση
και έπεσα πάνω στον καθηγητή γλωσσολογίας
Γιώργο Μπαμπινιώτη
που εξηγούσε τη λέξη «ασκαρδαμυκτί»,
την οποία έχω βρει
άπειρες φορές στο λεξικό
χωρίς ποτέ να θυμάμαι
τι σημαίνει.

Ούτε και τώρα, νομίζω,
θα θυμάμαι.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

 

 

Σιωπή ποιήτριας

 

Τηλεφώνησα στην Κική Δημουλά
για να μου πει τι εννοεί με τον στίχο:
            «στ’ αυτιά μου θα κρεμάω τη σιωπή σου».
 
Μετά από τρεις κλήσεις
ο τηλεφωνητής μου απάντησε
ότι εκείνη τη στιγμή απουσίαζε. 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

 

 

Το κλουβί

Συνάντησα τον Ρένο Χαραλαμπίδη
στην Πανεπιστημίου
με ένα τεράστιο κλουβί
που είχε καμιά εικοσαριά καναρίνια μέσα.

Μου είπε ότι είναι βιαστικός
γιατί έχει γύρισμα
και γι’ αυτό δεν μιλήσαμε πολύ.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

Στην Τρούμπα

Είδα τον Κώστα Μουρσελά να βγαίνει
από καφενείο στην Τρούμπα
και τον ακολούθησα χωρίς να με καταλάβει.
 
Περπατούσε αργά,
περιεργαζόταν τα σπίτια και τα καμπαρέ
και στο τέλος μπήκε σ΄ ένα ξενοδοχείο.
 
Μετά από λίγο κατέβηκε
θλιμμένος
όπως πριν.
 

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

Στην είσοδο της πολυκατοικίας

 

Καθώς έβγαζα βόλτα τον σκύλο
συνάντησα στην είσοδο της πολυκατοικίας
τον Μένη Κουμανταρέα
που γύριζε από νυχτερινή έξοδο.
Του κράτησα την πόρτα
να περάσει
και όταν ήρθαμε δίπλα δίπλα
μου ΄κλεισε το μάτι.

«Η μέρα για τα γραπτά
η νύχτα για το σώμα»,
μου ΄πε χαμηλόφωνα
και προχώρησε  ευδιάθετος
προς το ασανσέρ.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

Τι είναι ποίημα;

 

Περίμενα στο οδοντιατρείο τη σειρά μου
όταν μπήκε ο Κωστής Γκιμοσούλης.
Με είδε κάπως νευρικό και για να με καθησυχάσει
μου ψιθύρισε στ’ αυτί:
                                      «το να γράφεις ένα ποίημα
                                        είναι σα να γεμίζεις το κενό
                                        σε ένα κούφιο δόντι»

αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

 

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

Στο "Φίλιον"

 

Καθόμουν με τον Κωνσταντίνο Τζούμα στο «Φίλιον»
και παρατηρούσαμε επί ώρες αμίλητοι
τον κόσμο που περνούσε.
Σε μια στιγμή γυρίζει και μου λέει:
                       «οι δήμαρχοι είναι μισογύνηδες·
                         τόσες όμορφες γυναίκες πάνω σε ψηλοτάκουνα
                         κι ούτε ένα πεζοδρόμιο της προκοπής».

Στην Ελευσίνα

 

Περπατούσα στην παραλία της Ελευσίνας
και συνάντησα τυχαία τον Γκάτσο.
Κρατούσε μια Ελληνική Μυθολογία
και κοιτούσε επίμονα τη θάλασσα.
Όταν τον ρώτησα τι κάνει
μου είπε ότι γράφει ένα ποίημα.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

Αισιοδοξία

Άνοιξα το ραδιόφωνο καθώς οδηγούσα
και έπεσα πάνω στον Διονύση Σαββόπουλο
που έδινε συνέντευξη σε γνωστή δημοσιογράφο.
Όταν τον ρώτησε
τι τον κάνει να αισιοδοξεί στη σημερινή Ελλάδα
αυτός απάντησε:
«Οι φούρνοι! …
παρατηρείστε πόσο φροντισμένοι είναι, 
καθαροί, με γούστο.
Κι έχουν απ΄ όλα τα καλά».
 
Στον πρώτο φούρνο
που βρήκα μπροστά μου
άναψα τα αλάρμ
και μπήκα
να δω αν έχει δίκιο.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος  

Καλός οιωνός

Καθώς περίμενα Σταδίου και Ομήρου στο φανάρι
να περάσω απέναντι
άκουσα δίπλα μου τον Καρούζο να μονολογεί:
«όταν αθροίζω γρήγορα τους αριθμούς
των αυτοκινήτων καθώς τρέχουν
χαίρομαι να βγαίνει άθροισμα
επτά και εννέα».

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

Ευτυχία

Είδα στο κτήμα του τον Χρόνη Μίσσιο
να πίνει νερό απ’ το λάστιχο
να λέει ερωτόλογα στις πεταλούδες
να μυρίζει λαίμαργα ένα λεμόνι
ν’ αφήνει μία χούφτα γιασεμιά
στο περβάζι
να κλαδεύει την τριανταφυλλιά
και να ζητάει συγνώμη
να μιλά με τα σκυλιά του
για την κοινωνία του μέλλοντος
και να ΄ναι ευτυχισμένος.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος   

Άσφαλτος

Πήγα στο καμαρίνι
της Άντζελας Δημητρίου
μετά το τέλος του προγράμματος
για να ζητήσω αυτόγραφο.
Καθώς υπέγραφε της είπα
πως όταν κάνω μάθημα χρησιμοποιώ
στίχους από τα τραγούδια της
και πριν φύγω
της έκανα δώρο
την "Αναφορά στον Γκρέκο"
όπου ο Καζαντζάκης χρησιμοποιεί
καμιά εικοσαριά φορές
τη λέξη «άσφαλτος»
όπως αυτή.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος 

Φωτογράφιζε στην Άνδρο

 

Περπατούσα στην προκυμαία του Γαυρίου
όταν είδα τον Εμπειρίκο να φωτογραφίζει
νεαρή σερβιτόρα καφενείου
με φόντο τη χώρα της Άνδρου
και τη θάλασσα.

Όταν τον ρώτησα
γιατί επέλεξε αυτήν,
ενώ υπήρχαν άλλες ομορφότερες,
μου απάντησε:
                             «υπάρχουν μαστοί
                             που μοιάζουν με ελπίδα»

κι αμέσως κατάλαβα.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος