Μονάχα μες στις άδειες εκκλησίες
μπορεί κανείς ν’ αναζητήσει
καταφύγιο
και να περάσει λίγη ώρα στη σιωπή
αυτό το αδηφάγο καλοκαίρι,
εκεί που πάντα έχει δροσιά και
ησυχία
και το μόνο που μπορεί να ακουστεί
είναι το σούρσιμο του νεωκόρου
ή ο ψίθυρος μιας προσευχής
ή το ξύλο ενός καθίσματος που πέφτει.
Όμορφα πράγματα όμως αυτά.
Ανθρώπινα.
Δημήτρης
Φωτεινόπουλος
Αυγ. 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου