Είναι όμορφα στις εκκλησίες το καλοκαίρι

 

Μονάχα μες στις άδειες εκκλησίες

μπορεί κανείς ν’ αναζητήσει καταφύγιο

και να περάσει λίγη ώρα στη σιωπή

αυτό το αδηφάγο καλοκαίρι,

 

εκεί που πάντα έχει δροσιά και ησυχία

και το μόνο που μπορεί να ακουστεί

είναι το σούρσιμο του νεωκόρου

ή ο ψίθυρος μιας προσευχής

ή το ξύλο ενός καθίσματος που πέφτει.

 

Όμορφα πράγματα όμως αυτά.

Ανθρώπινα.

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Αυγ. 2025

Αυτά τα λίγα που με κάνουν να αγαπώ το καλοκαίρι

η ερημιά των πόλεων
τα βερίκοκα
οι σταγόνες των κλιματιστικών
που σε πιτσιλάνε όπως περπατάς
τα ξωκλήσια του Παπαδιαμάντη
και τα «Ρόδινα ακρογιάλια»
και ο «Ρεμβασμός του δεκαπενταύγουστου»,
που τα διαβάζω πάντα τέτοια εποχή

ένα σύννεφο που μένει ακίνητο για ώρα
και μοιάζει με νησί
οι ξερολιθιές στους χωματόδρομους
αυτό το ελάχιστο αεράκι που στεγνώνει
για λίγο τον ιδρώτα μας
τα μισοφωτισμένα καφενεία
οι άνθρωποι που ξέμειναν στις πόλεις
και περιφέρονται ασκόπως
ο ίσκιος μου στο πεζοδρόμιο
καθώς κι εγώ περιφέρομαι ασκόπως

Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Αυγ. 2025

 

η ερημι