Ομνύει

 

Ομνύει κάθε τόσο με πεποίθηση ν’ αλλάξει στάση επιτέλους,
να πάψει πια να την επιθυμεί· και την επόμενη φορά
που θα γυρίσει, συγχώρεση να αρνηθεί.      
 
Κι όμως σκιρτά σαν βήματα νομίζει πως ακούει·
γιατί στο σώμα αυτό που τον πονεί, 
στο άπιστο αυτό σώμα
-το ξέρει ήδη από πριν-   και πάλι θα ενδώσει.

Leopold Bloom, 28.12.2022

(12.19)