Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2022

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Τα Αθηναϊκά (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης /ΜΙΕΤ)

 

Η Αθήνα του Παπαδιαμάντη είναι οι δυτικές εσχατιές της πόλης, η περιοχή πέριξ του Ψυρρή, εκεί όπου έζησε όταν ήρθε για πρώτη φορά στην πρωτεύουσα το 1869 σε νεαρή ηλικία, «ξένος στα ξένα» όπως έλεγε ο ίδιος. Εκεί όπου μπορούσε να βιώσει το αίσθημα της δικής του, εσωτερικής εξορίας.
Η άλλη Αθήνα, του κέντρου, της οδού Πανεπιστημίου, της Σταδίου, των λαμπρών κτιρίων, του κοσμοπολιτισμού, των αστών και των φώτων του είναι αδιάφορη. Στα μικρά δωμάτια, που νοίκιαζε και ξενοίκιαζε όταν αναχωρούσε για τη Σκιάθο, βίωνε τη μελαγχολία του και εξασκούσε το βλέμμα του. Μοναχικός περιπατητής, παρατηρούσε ανθρώπους, συνήθειες, ήθη, ασχολίες και μέρη, σε μια περιοχή που υπήρχαν φτωχόσπιτα με κοινόχρηστες μικρές αυλές, μικρομάγαζα, εργαστήρια αλλά και διάσπαρτα αρχαιοελληνικά και βυζαντινά μνημεία και οθωμανικά τεμένη. Όταν επέστρεφε από τις περιηγήσεις του στις μικρές του κάμαρες έγραφε, αποτύπωνε στιγμιότυπα, μικρά επεισόδια της αθηναϊκής καθημερινότητας.
 
Ο κόσμος των «Αθηναϊκών» κειμένων του (διηγημάτων; ή μήπως χρονογραφημάτων;) ζει σε μικρά δωμάτια, σε χαμόγεια σε ανθυγιεινές συνθήκες, σε τρώγλες, σε εσωτερικές αυλές ή ακόμα και σε διανυκτερεύοντα καφενεία. Περιφέρεται σε καπηλειά, σε ταβερνεία, σε μικρομπακάλικα και σε μπακαλοταβέρνες, σε τσαρουχάδικα, σε πατσατζίδικα, σε τσαγκαράδικα, σε κάθε λογής μικρομάγαζα και σε μικρά παρεκκλήσια, χωμένα σε απόμερες γωνιές.
Οι άνθρωποί τους είναι φυγόκοσμοι καλόγεροι που αγωνίζονται να μείνουν αγνοί, συνεσταλμένοι φοιτητές, φτωχοί βιοπαλαιστές, μπεκρήδες και κηφήνες που εγκαταλείπουν γυναίκες και παιδιά, φαρμακόγλωσσες γειτόνισσες, μπεκιάρηδες και ερείπια της ζωής, χήρες και ζωντοχήρες, πολυμελείς οικογένειες, εργατικά κορίτσια που ξενοδουλεύουν, ψυχοκόρες, ξεπεσμένοι δερβίσηδες... φτωχολογιά και χαμοζωή...
 
Στη συγκεκριμένη έκδοση του ΜΙΕΤ όπου βρίσκονται όλα τα αθηναϊκά διηγήματα και χρονογραφήματα του Παπαδιαμάντη, 47 συνολικά, σε επιμέλεια του Σταύρου Ζουμπουλάκη αναβιώνει όλος αυτός ο πολύχρωμος και συναρπαστικός κόσμος. Συνοδεύεται από κατατοπιστική εισαγωγή.
Το ένα καλύτερο από το άλλο.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Hiromi Kawakami, Ο Σένσει και ο χαρτοφύλακας (Άγρα)

Ελπίζω να μου ζητήσετε να ξαναβγούμε.   Εκείνη, η Τσούκικο πλησιάζει τα σαράντα, εργάζεται σε γραφείο και ζει μόνη της. Ένα βράδυ στο μπαρ...