Πράξη αγάπης

Η αγάπη πάντα στέγει πάντα ελπίζει πάντα υπομένει

  

Απ΄ όλες τις κινήσεις
όσες κάνεις καθώς γδύνεσαι  
αυτή που περισσότερο μ' αρέσει
είναι όταν πετάς τις γόβες μακριά 
και τρίβεις απαλά τα πόδια σου,
που ακουμπούν το ένα
πάνω στ’ άλλο,
για να τα ξεκουράσεις.

Θέλω τότε να 'ρθω
και να γονατίσω εμπρός σου
για να στα φροντίζω όλη νύχτα,
να στα πιέζω ελαφρά μεριές μεριές
για να κυκλοφορήσει το αίμα
να σου φιλώ τα δαχτυλάκια,
ενωμένα στην αρχή
κι έπειτα κάθε ένα χωριστά,
να στα δαγκώνω μόλις μια ιδέα
και να στα πιπιλάω,
να στα φιλάω αδιάκοπα παντού
για όσο χρειαστεί
μέχρι να σ' ακούσω κάποτε να λες:
«Έτσι, ναι,
συνέχισε,
μη σταματάς,
ανέβα και πιο πάνω...»

        Δημήτρης Φωτεινόπουλος