Ένα
χειμωνιάτικο πρωινό στη Δεξαμενή
πέτυχα τον Παπαδιαμάντη
να κάθεται στο καφενείο
ακουμπισμένος με την πλάτη
στον τοίχο.
Στο τραπεζάκι δίπλα του
ένα φλιτζάνι φασκόμηλο
σκεπασμένο με πιατάκι,
δυο τρία μανταρίνια
κι ένα κομποσκοίνι.
Είπα προς στιγμή να του μιλήσω
αλλά έτσι όπως τον είδα,
με το κεφάλι βυθισμένο στο παλτό του
και με τα χέρια σταυρωμένα,
υπέθεσα πως κάτι σοβαρό σκεφτόταν,
τα μέρη στο νησί του ίσως
ή τα πάθη των ανθρώπων,
πως ίσως πάλι προσευχόταν
ή πως είχε αποκοιμηθεί για λίγο
μες στη χειμωνιάτικη λιακάδα.
Φοβήθηκα λοιπόν μην τον τρομάξω
και τ' απέφυγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου