Διάλεγε το καλύτερο χαμόγελό του
κάθε πρωί, λίγο πριν φύγει.
Όμως το βράδυ που γύρναγε στο σπίτι
το 'βγαζε στα γρήγορα και το πέταγε μακριά
σαν δυο παπούτσια που τον βασάνιζαν
όλες αυτές τις ώρες.
Ελπίζω να μου ζητήσετε να ξαναβγούμε. Εκείνη, η Τσούκικο πλησιάζει τα σαράντα, εργάζεται σε γραφείο και ζει μόνη της. Ένα βράδυ στο μπαρ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου