Διάλεγε το καλύτερο χαμόγελό του
κάθε πρωί, λίγο πριν φύγει.
Όμως το βράδυ που γύρναγε στο σπίτι
το 'βγαζε στα γρήγορα και το πέταγε μακριά
σαν δυο παπούτσια που τον βασάνιζαν
όλες αυτές τις ώρες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Κοιτάζει απ' το δωμάτιό της, ακουμπισμένη στο παράθυρο, κατά το παλιό λιμάνι που καίνε τον καρνάβαλο, γυμνή και ιδρωμένη ακόμα απ... -
Ο δρ. Περέιρα, ένας μεσήλικας δημοσιογράφος, υπέρβαρος και με σοβαρά προβλήματα υγείας, αναλαμβάνει τη διεύθυνση του πολιτιστικού ένθετου ... -
Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς. Κάποιες φορές δεν πρόφταινε το κερί μου να σβήσει και … Το μνημειώδες έργο του Αναζητώντας τον χαμέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου